مهمترین حوزه های امر به معروف و نهی از منکر از دیدگاه امام خامنه ای

مهمترین حوزه های امر به معروف و نهی از منکر از دیدگاه امام خامنه ای

در زمينه‏ ى مسائل اجتماعى شايد هيچ خطابى به مردم شديدتر، غليظتر، زنده‏تر

 و پُرهيجان‏تر از خطاب امر به معروف و نهى از منكر نيست. امر به معروف و نهى از منكر،                                                        

يك وظيفه‏ى عمومى است. البته ما بايد تأسّف بخوريم از اينكه معناى امر به معروف و

نهى از منكر درست تشريح نمى‏شود. امر به معروف، يعنى ديگران را به كارهاى نيك امر كردن.

نهى از منكر، يعنى ديگران را ازكارهاى بد نهى كردن. امر و نهى، فقط زبان و گفتن است.

البته يك مرحله‏ى قبل از زبان هم دارد كه مرحله‏ى قلب است و اگر آنمرحله باشد،

امر به معروفِ زبانى، كامل خواهد شد....

اگر معناى امر به معروف و نهى از منكر و حدود آن براى مردم روشن شود، معلوم خواهد شد

يكى از نوترين، شيرين‏ترين، كارآمدترين و كارسازترين شيوه‏ هاى تعامل اجتماعى،

همين امر به معروف و نهى از منكر است و بعضى افراد ديگر درنمى‏آيند بگويند «آقا! اين

فضولى كردن است»! نه؛ اين همكارى كردن است؛ اين نظارتِ عمومى است؛

اين كمك به شيوعِ خير است؛ اين كمك به محدود

كردنِ بدى و شرّ است؛ كمك به اين است كه در جامعه‏ى اسلامى، گناه، هميشه گناه تلقّى شود.

بدترين خطرها اين است كه يكروز در جامعه، گناه به عنوان ثواب معرفى شود؛

كار خوب به عنوان كار بد معرفى شود و فرهنگها عوض شود. وقتى‏كه امر به معروف و

نهى از منكر در جامعه رايج شد، اين موجب مى‏شود كه گناه در نظر مردم هميشه

گناه بماند و تبديل به ثواب و كار نيك نشود. بدترين

توطئه‏ ها عليه مردم اين است كه طورى كار كنند و حرف بزنند كه كارهاى خوب

كارهايى كه دين به آن‏ها امر كرده است و رشد و صلاح كشور در آن‏هاست در نظر مردم به كارهاى بد،

و كارهاى بد به كارهاى خوب تبديل شود. اين خطرِ بسيار بزرگى است.بنابراين اوّلين فايده‏ى

امر به معروف و نهى از منكر همين است كه نيكى و بدى، همچنان نيكى و بدى بماند.

از طرف ديگر، وقتى در جامعه گناه منتشر شود و مردم با گناه خو بگيرند،

كار كسى كه در رأس جامعه قرار دارد و مى‏خواهد مردم را به خير و صلاح و

معروف و نيكى سوق دهد، با مشكل مواجه خواهد شد؛ يعنى نخواهد توانست،

يا به آسانى نخواهد توانست و مجبور است با

صرف هزينه‏ى فراوان اين كار را انجام دهد. يكى از موجبات ناكامى تلاشهاى امير مؤمنان

با آن قدرت و عظمت در ادامه‏ى اين راه،كه بالاخره هم به شهادت آن بزرگوار منجر شد، همين بود.

روايتى كه مى‏خوانم، روايتِ تكان‏دهنده و عجيبى است. مى‏فرمايد: «لتأمرنّ بالمعروف و لتنهون

عن المنكر او ليسلّطنّ الله عليكم شراركم فيدعو خياركم فلا يستجاب لهم»؛

بايد امر به معروف و نهى از منكر را ميان خودتان اقامه كنيد، رواج دهيد و نسبت به آن پايبند باشيد.

اگر نكرديد، خدا اشرار و فاسدها و وابسته‏ها را بر شما مسلّط مى‏كند...

البته امر به معروف و نهى از منكر حوزه‏هاى گوناگونى دارد

                                                                                                                كه باز مهم‏ترينش حوزه‏ ى مسئولان است؛

يعنى شما بايد ما را به معروف امر، و از منكر نهى كنيد.

مردم بايد از مسئولان، كارِخوب را بخواهند؛

آن هم نه به صورت خواهش و تقاضا؛

بلكه بايد از آن‏ها بخواهند. اين مهم‏ترين حوزه است....

^{نهى از منكر در همه‏ى زمينه‏هاى مهم وجود دارد؛ مثلًا كارهايى كه افراد توانا دستشان مى‏رسد و انجام مى‏دهند؛}

^{همين سوءاستفاده‏ى از منابع عمومى؛ همين رفيق‏بازى در مسائل عمومى كشور، در باب واردات، در باب شركتها و}

^{در باب استفاده از منابع توليدى و غيره؛ همين رعايت رفاقتها از سوى مسئولان. يك‏وقت دو نفر تاجر و كاسبند و باهم}

^{همكارى و رفاقت مى‏كنند، آن يك حكم دارد؛ يك‏وقت است كه آن كسى كه مسئول دولتى است و قدرت و اجازه و}

^{امضاء در دست اوست، با يك نفر رابطه‏ى ويژه برقرار مى‏كند؛ اين آن چيزى است كه ممنوع و گناه و حرام است و نهى}

^{از آن بر همه‏ى كسانى كه اين چيزها را فهميده‏اند در خود آن اداره، در خود آن بخش، بر ما فوق او، بر زيردست او}

^{واجب است؛ تا فضا براى كسى كه اهل سوءاستفاده است، تنگ شود.}

                                                                                                                                                                                                                   ^{خطبه نماز جمعه   1379/9/25}